In september voelen we de zomer vervagen en maakt de herfst zijn intrede.
De nachten worden langer en de oogsttijd komt ten einde.
Traditioneel staat deze maand bekend als herfsttijd of tweede oogstmaand, waarin de laatste vruchten en granen worden geoogst.
In de Coligny-kalender heet deze periode Edrinios, wat staat voor "arbitragetijd," een moment van reflectie en oordeel over de oogst van het verleden.
Verschillende religies kennen oordelen na de dood, zoals in het christendom, waar zielen beoordeeld worden voor hemel, hel of vagevuur, en in het oude Egypte, waar Thoth het hart van de overledene weegt.
In de natuurreligie spreekt de Grote Godin geen oordeel uit over zielen.
Als Moedergodin koestert ze het pure leven en schenkt ze onvoorwaardelijke liefde.
Ze nodigt je echter uit om zelf eerlijk naar je eigen geweten te luisteren en je eigen daden te beoordelen.
Edrinios is dan ook een tijd voor zelfreflectie, niet om anderen te oordelen, maar om dankbaar te zijn voor de geschenken van het leven en de vruchten van je eigen inspanningen te overdenken.
Mabon, de viering van de herfstwende, vindt plaats op 21 september.
Op deze dag, wanneer de zon recht boven de evenaar staat, zijn dag en nacht precies even lang.
Dit markeert het begin van de astronomische herfst.
Het is een moment van balans, waarin we terugkijken op wat het jaar ons heeft gebracht en ons voorbereiden op het loslaten van het oude.
Na Mabon worden de dagen korter dan de nachten, wat de overgang naar de donkere tijd en de voorbereiding op Samhain symboliseert.
De Kelten verdeelden het jaar in twee seizoenen: de lichte tijd, samos (zomer), en de donkere tijd, giamos (winter). De herfstwende markeerde het begin van de donkere periode. Dit feest, Mabon genaamd, symboliseert het innerlijke kind en staat voor het oogsten van onze innerlijke vruchten. In augustus begonnen de eerste oogsten, en nu is het moment aangebroken om de laatste graanvelden te maaien en de opbrengst binnen te halen.